Desen, Karthus'un bir koro gibi yönettiği kusursuz bir nakarat ve ilahi bir ahenk. Tenör sesi bununla yükseliyor, minör gamdaki ağıtlarla coşku uyandıran zafer şarkılarını, hüzünlü mersiyeleri ve heyecanlı marşları söylüyor. Bir kez daha ölümden hayat, hayattan da ölüm doğarken Karthus her şeyin desenindeki melodileri söylemeye ve yaşamaya devam ediyor.